Zoals het Vredeskind De man met zijn tikkende houten been die lang geleden uit de drukke stad verdween huisde in een oeroud stulpje overgroeid met hangend mos. Goed verborgen, aan de rand van het immer groene naaldbos. Zo helemaal alleen is hij gestorven. Een jogger in de morgenstond vond hem buitenshuis bedolven onder de dennenappels. Niet klein, maar oud net in een kribbe van hout. die man kwam voor eeuwig thuis op dezelfde wijze waarop het Vredeskind in de wereld kwam. Niet als een voorname man maar volkomen ontluisterd van praal en pracht in een ijskoude winternacht. ©De Kimpe Marleen 2009 - 2024 een herbewerkt oud gedicht https://www.gedichtensite.nl